Week 14 en 15, dinsdag 23 juni t/m dinsdag 7 juli 2015

We vertrekken weer richting Spanje, reisdoel Extremadura en de steden van de conquistadores.
Als we Spanje binnen rijden vallen de groene rijstvelden op, een afwisseling na al dat graan, maar even verderop verandert het landschap alweer snel in graan, kurkeiken en olijfbomen. Als we op een keer stoppen bij een pas van zijn kurk ontdane kurkeik staat daar toevallig een gids die vertelt dat de kurk éénmaal in de 10 jaar wordt geoogst. Op de boom wordt dit jaar het getal 5 met witte verf geschilderd en de kurk mag er pas in 2024 weer vanaf worden gehaald.

Aangekomen in Mérida, de hoofdstad van Extremadura, bezoeken we uiteraard de stad.
Dé stad voor het overzicht van Romeinse cultuur op korte afstand van elkaar gelegen. Er valt veel te bekijken dus kopen we weer een combiticket, dit maal voor maar liefst 6 bezienswaardigheden. Henk wordt aangezien als pensionado dus voor hem geldt de helft van de prijs, de bofkont. Het kost hem dus 6 hele euro’s. Logisch dat voor deze prijs het onderhoud hier en daar te wensen overlaat.
We zien o.a. het Circo Romano, het Romeinse theater - nog altijd een podium voor klassiek toneel - een amfitheater, tuinen en de ruïnes van een Romeins huis waarvan ondergrondse zuilengangen en grote stukken mozaïek bewaard zijn gebleven.
Het pronkstuk van deze stad vinden wij het Museo Nacional del Arte Romano. De halfronde bogen van de centrale hal zijn even hoog als die van het plaatselijke aquaduct. Mijn voorkeur gaat vooral uit naar de mozaïeken. Op een van de foto’s kun je zien dat de Romeinen een beetje geholpen worden met het onderhoud ;-)
In het centrum staat de tempel van Diana uit de 1^e eeuw n.C. en aan de rand van de stad hebben we vanaf het Moorse Alcazaba een mooi uitzicht op Rio Guadiana met de oude en nieuwe brug.
Vanuit Mérida bezoeken we Zafra, vol witte en pastelkleurige huizen en vensterbanken vol bloeiende planten. Het centrum, bijgenaamd klein Sevilla, heeft twee pleinen vol arcades en natuurlijk lessen wij hier onze dorst.

Onze volgende stop is Cáceres, sinds 1986 op de Unesco Werelderfgoedlijst. Het oude centrum is omgeven door muren gebouwd door 12^de-eeuwse moslimheersers. De architectuur is een mengeling van stijlen. Omdat veel straten te smal zijn voor auto’s ziet het er onbedorven uit. Wij wandelen er doorheen en zien, behalve oude gebouwen, diverse galerieën die de producten van kunstenaars uit de omgeving tentoonstellen. Ik zie hier weer een workshopje aankomen dames .
In een kaaswinkeltje proef ik de plaatselijke Torta de Casar, een heerlijke stinkkaas die ik later in een restaurant als voorgerecht gegratineerd eet, mét knapperige toastjes Gerard, en wegspoel met een koel glas Cava. Arme Henk…wat een lucht komt er van af, maar ik vind het heerlijk.
Vanuit Cáceres rijden we naar het stadje Trujillo, bekend van conquistador Francisco Pizarro, hij veroverde o.a. Peru. We nemen een kijkje in zijn huis waar een schilderij hangt met een overzicht van de producten die men toen meenam uit Europa naar Amerika en v.v.
Op de camping aangekomen willen we een duik nemen in het zwembad, maar dat hebben de inwoners van Cáceres ook bedacht, het is een mierenhoop in het water en we vertrouwen de kwaliteit van het water ook niet erg, dus dan maar regelmatig een koele douche bij ons badhuisje op de plek.
Om de ooievaars te zien, die hier in grote getalen broeden, komen we uit in Arroyo de la Luz. We willen hier het altaar van de kerk zien. De kerk zit op slot, maar de plaatselijke “dorpsjeugd” verwijst ons naar het gemeentehuis. In het gemeentehuis worden wij verzocht even te wachten, waarop na een minuut of vijf de “priest” ons komt halen met de sleutel van de kerk. In alle rust kunnen wij het altaar met zijn schilderijen bekijken.

Onze volgende stop is Plasencia, gelegen aan de rand van het nationale park Monfragüe. Hier beklimmen wij de heuvels naar het Torréjon el Rubio, een vervallen kasteel, maar met een pracht uitzicht over de rivier de Taag en de enorme rots waar de gieren nestelen. De grote vogels cirkelen regelmatig over ons heen en we spotten zelfs jongen in de nesten. Gaaf…
Tijdens een tripje naar het leisteengebied, Las Hurdes, ontmoeten we Nederlanders die hier wonen en zij vertellen ons dat vanaf 15 juni in de riviertjes in de bergen schotten worden geplaatst waardoor natuurlijke zwembaden ontstaan. Ze laten ons een aantal foto’s zien en tja met regelmatig temperaturen van rond de 40gr op de thermometer lijkt dit ons wel wat. Dus we gaan op pad en zwemmen tussen de Spanjaarden in het koude water brrrrr. We koelen er in elk geval lekker van af.

Op de terugweg hebben we het erover dat er door de Spanjaarden nog veel gerookt wordt en, geloof het of niet, we belanden tussen velden vol tabaksplanten met de typische drooghuisjes ertussen. Het zal dus wel aan de streek liggen.

Omdat de temperatuur erg hoog blijft de komende tijd, besluiten we om Toledo en Madrid voor een andere keer over te laten en richting het koelere noorden te gaan.
Momenteel zijn we aangekomen in Tordesillas, tussen Salamanca en Valladolid. Dit is de tussenstop richting het nationale park Picos de Europa waar we een camping aan de noord Spaanse kust gaan zoeken.

¡Hasta la proxima!